Yansın Pervaneler

Gözlerim daldığı uykudan gönlümün duyabileceği sesim "Sevdam, sevdam!" diyen aşk çığlıkları ile divaneler gibi uyanıyor,

Birden beni uyandıran bu haykırmaların ayıklığı aynı anda sevinçle beni tüm gecenin şanssız hatırasına itiyor. Değişen ne oldu?

En azından bana böyle bir duyguyu bile yaşattığın için teşekkür etmeli.

Bu dünyada aşk kadar güzel bir armağan var mı?

Sonsuz bir asalet kaynağıdır, aşk.

Beni tazeleyen  baharım

Pervaneler gibi yansam, her dâim kalbim senin  âteşini arıyor.

Ancak dünya iki yüzlü…bir siması aşk diğerinde ölüm çehresi var.

Olsun seni sevmek var ya bitmeyecek aşkımız sevgi ne güzel şey.

gönlümce ölümsüz aşkla seviyorsam seni, benim tanrım olabilirsin…sadece

Yine gün geceye varacak, ne şiir ne söz ne beklenti kala kala hayallerin.

Onlarda kesen olsa bıçak gibi… seni bilemem ama rüyalarımda sırf gördüğümsün.

Kalbim, kara günlerim aşkınla gitti… içime inince ben seni gördüm…bir sevinç buldum.

Şükretmem gerekir değil mi?