bir ney

  Kendi ismini öğrenen Havva, yumuşak ve tatlı bir sesle, söyle dedi ben nereden geldim? Nereliyim? Neredenim?  Özüm aslım ne benim? ... A ynı özden yaratılmış olmalıyız biz, dedi Adem. Aynı cevherden aynı yerdeniz. ... Israr etti Havva. Yok, dedi bir kez daha. Aynı özden yaratılmış olsak da, uzak tutma beni kendinden. Senden başka bir ülkeden gelmiş olamam, farklı bir topraktan yaratılmış olamam. Ben senin eğe kemiğinim, öyle değilsem de öyleyim. Seninim ben, sendenim. Farklı bir yurda sürgün etme. Böyle kabul et beni. ... Adem onun yurduydu. O neye adım atsa Adem’e doğru, Adem ona doğruydu. O varsa herşey tamam. O yoksa Adem eksikti. Aralarındaki bir eksiklik tamlık ilişkisi. Ne eksikse Adem’de, Havva’da o fazla. Ne fazlaysa Adem’de, Havva’da o eksikti. ... Ezelden tanışlardı tanış olmasına ya, yine de Adem, Havva’yı daha çok bilmek daha fazla tanımak için dayanılmaz bir arzuyla doldu taştı. Havva’da tanınmaya değer yeni bir yan vardı. Tanıdıkça, Havva bir sırlar kitabı...

Her zaman hayatımda ölümümde tek istediğim sensin, Sadece aşkınla nefes almak istiyorum Nasıl dayanırım kalbimin sensiz atacağı bir güne ve düşünmeye Ne güzellik varsa seninle güzel Sadece bilmeni istiyorum Tutkumun aşkımın tek öleceği yer Görmez misin Nasıl derinden sevgine doğru akan halimi Bütün dünya kalbimi kıracak da olsa Sadece seninle olmak istiyorum Daima gözyaşlarıyla yıkadığım hayalim Son Umudum cennetim Sen   beklemeye, beklenmeye değersin Zamana karşı mücadele etmek Hatalardan korunmak imkansız Tekrar tekrar da olsa Güçlü olmayı başarmalıyım Sadece sana tapar gibi bağlıyım   Yürek yanığım Kimse kimseyi hakkıyla sevmiyor Gel ve onlara aşkı sevgiyi göster Seninle kırılgan ruhlarımıza huzur değsin   Kutsal ıstırabımız bitsin Varlığın çiçekler gibi Başlangıçtan beri Bunun nasıl olacağını düşünürüm Ah keşke sana daha fazlaca Dokunabilsem koklasam Tekrar ve tekrar ve tekrar Gözyaşlarında boğulabilirim ...

Kayıp parçalarını bulan ruhların kavuştuğu… Gün, bugün ve bu saat ile aynı dakika… Dünyada karşılaşma ve kavuşma şansına erişmiş olmanın şansı. Seçilmişler olarak…aşk ile mühürlenip…ezelin ebede birleşilen anda yaşamak. Geç değildi…bu anı yakalamak, onlara verildi. Kalpten kalbe giden yolu bulmak ve o yoldan başka hiç kimsenin yürümesine izin vermemek. Aşklarını  kalbin kuytularında sırlayıp gizlemek. Her ne kadar acı verse de özlemeyi bile sevmek. Sarılmadan,  koklamadan uzaktan izler gibi, naif, bir o kadar da tutku ile bağlanmak. Birbirinin derdini dert, sevinçlerini mutluluk bilmek. Tüm mesele… Dostuna dost, düşmanına kaplan kesilmek. Gönlünü ısıtmak için yeri gelince kendi gönlünü ateşe vermek. Tüm kalıplarından sıyrılıp, duvarların yıkılmasına göz yummak. Ben seninim diyebilmek. Sadece biz olmak. Güvenmek. Sığınacak liman bilip, gerektiğinde gücün yettiğince kol kanat germek. Yanlışlarına yanlış, doğrularına doğru olmak. Her şeyiyle olduğu gibi kabullenmek. Dışlarından önce içi s...