bir ney

İyi ki varsın... Gönlü cennet, aşkı vefa sevgilim...

Sevgili! Günler geçti gitti. Sen ve ben hem uzak ve hem yakın. Ah…ne olacak bizim bu halimiz. İnan ki çok zor…yine de acısıyla, tatlısıyla hayatın tüm hallerini yaşamalıyız. Bu bizim için büyük bir şans ve nimet olmalı. Farklılık bence budur. Sevgili! Sanırım bizde bir gariplik var. İkimize de tuhaf gelecek belki ama böyle düşünüyorum. Her şeyimiz bir gariplik arz ediyor. Düşününce…normal hayat tarzı bu olmayabilir, ama gerçekler, böyleyken böyle. Sonsuz değer! Akıl, Fikir! Genelde hayat felsefemiz, her şeyi dibine kadar yaşamak… sanırım bu oldu gibi… Böyle desek de mutluluk konusunda nefsimize uyarak yaşamadık ve hiçbir zaman isteklerimizi abartamadık, Etrafımızdakiler iyide kötüde olsa duygularımızı anlamayınca genelde bizi abartıyor gördüler… Bazen dümdüz insan olmak istediğimizde olmuyor değil. Kafa rahat ve pırıl pırıl… Ancak olmaz ki bu… bizde duyarsızlaşma, bencillik, geleceği umursamayan sadece güne bakan olmak. Nasıl olur bilemeyiz ama…...

Sevgilim Yetmez mi seni görmek için daha ne çok bekleyeceğim. Sayısız rüyalarımı hatırlamaktan usandım. Yazmak kar etmiyor… artık senin ellerinde koynunda terlemek istiyorum. Dayanamıyorum sana kıymet vermeyenlerin tenine değil bastığın yere basmasına bile tahammül edemiyorum…uçsunlar da keramet sahibi olduk diye uzak yerlere. Halim kalmadı …ayaklarının altını öpmek istiyorum. Oturduğun yerlere  baktım, ondan bir hatıra düşmüş mü diye…saçının bir telini bulsaydım altın gibi saklardım diyorum…içimden kaç kere umutla…ama nafile. Şansızım yok… Hayalini içimde saklayacağım vermeyeceğim bir daha ellere…acımamı kaldırdı, insanların anlayışsız halleri… Bir meleğin kalbine öpücük ile bile dokunulmaz bırak el değdirmeyi… İçim içime aksın, dayanaksızım… ayakta duracak halim yok…başımı bir kaldırıyorsam onu da senin için…geldi mi diye. Ey günahlar kalkın gidin sevmeyi bilmeyenlerin başına…onlara yazılın benim tanrıya olan sevgimdeki aşırılıktan günah yazılmaz ki… Bir gün yüzünde...