bir ney

Sözün çokluğu insanı sessiz kılarmış…çünkü söylemek istediklerini doldurabilecek hiçbir kelime yoktur. Böyleyim, böyle oldum… Senden sonra; beni yanıltmayan, aldatmayan, kandırmayan, tek insan, sensin, neden gitmen gerektiğini biliyorum. Haklısın da, ben çok yetim öksüz kimsesiz kaldım, sen gittikten sonra…iyi veya kötü bir şey olduğunda bunu ona anlatmalıyım diyebileceğim… O yok artık. Bu duygunun içimde yarattığı o derin yalnızlığı ben tarif edemem, sen de bilemezsin… bilmek için aynısını, aynı şiddette hissetmen gerek. Haklısın şartları belli anlaşma, diğer hayat için geçerli olsa da, bu hayattı da etkiliyor. İşte birbirine ters aynalar gibi…diğer hayatta ne kadar sıcak ve renk cümbüşü var ise, her şeyi beraber planladık, senaryoyu beraber yazdık, olacaktır da…eminim. Bu hayatta uzantısı soğuk serin metal gri bu resmin olman geren yerindesin zira. Bir iç gücü kazanmayı uğraşıyorum…sen yokmuş gibi yapmak yerine, seni durumunu kimliksel mecburiyetini anlamaya çalışıyor...

  Evumuzun önünden dere akar denize Yaşlansayduk sevduğum senun ile diz dize Karayemiş dalinun açti beyaz çiçegi Bu sevdadan fayda yok geçirmişuz zamani   Yüce dağ değil idum duman sardi başumi Sevduğum beni ağlar ah benda sevduğumi Kayik gelur uzaktan dalgalara karişmiş Daha kavuşamadan mevlam ayriluk yazmiş   Çalma kemençem dertli zaten yüreğum yara Boyle ayriluk olmaz hep mi bu bahtum kara Civra’nun yalisina vardur küçük bir liman Gelmeyelum göz göze ağlarum dayanamam     Yüce dağ değil idum duman sardi başumi Sevduğum beni ağlar ah benda sevduğumi Kayik gelur uzaktan dalgalara karişmiş Daha kavuşamadan mevlam ayriluk yazmiş