Ayna

Câmî de varlık, varlığın birliği, varlığın mertebeleri ve aşkı izah ederken ‘ayna’ sembolünü sıkca kulanmıştır. Yani, varlığın şehâdet/yaratılan  âleme yansıması, güzelin aynada gözükmesi gibidir.

Olmayanı gören, yok anlamını var gibi bilen o güzelin gözü, yüce sıfatlarındaki ayrıntılarının güzelliğini zâtının özünde görüyordu. Ancak istedi ki başka aynalarda da kendi gözüne yansısın, ezeli sıfatların herbirine yaraşan bir başka yüz görünsün. Dünyanın cana can katan bahçesini, oluş ve varlık bahçesini yarattı. O’nun yansıması daldan, gülden, yaprak ve dikenden başka bir güzellik sergiledi.