Aşkımızı Dağıtalım

Bir zamanlar, ay ışığı altında sudaki aksini seyrederken, seninle yan yana olsaydım nasıl sarılırdım diye düşünürdüm. Nerede eskimez unutulmaz hatıralar.

Sana olan erişilmez bu duygum beni giryân ile suzan ettiğinden gözlerime hâkim olamıyorum.

Bütünüyle bu umutlar öylesine güzel görünüyordu. Diyorum ya her zaman seninle temiz bir ömür sürmek için yaratılmıştık.  Ancak olmadı ve hayat içimde ayrı ayrı kanayan deva bulmaz yaralarlar açtı.

Her zaman aynalara bakarım. Bir yansıman olmaz mı?

Düşüncelerimle seni içimde bulduğumdan, olur ki, birde gözümle aynada aksini görsem ne güzel olurdu. Böyleyken ben seni içimde buldum gözümde seni görse diyorum.

Ah aynalar gerçeği değil iç gözümüzdeki seni yansıtabilseydi...

Neyse…

Ağlayarak çınlayan, güvercinim…

En iyi ayna, bence içimizde gizlediğimiz aşk olmalı.

…

Aşk uğrunda gerekirse hayatımı veririm. Ancak bu bir çözüm değil.

Bizim sevgimiz için içimize sığmaz halde demek yeterli değil. O kadar büyük ki, yer gök,  bütün kâinat şahit oldu.Kala kala dinmeyen aşkımı tutkulu şarkıların dilinde yâd etmek ve gök bize ağlarken yağmurlarla sevişmek.

Ey aşk!

Her şeyin tabibi sensin.

İçimizden ve kalbimizden sıkıntıları ve dertleri sayende sıyırdığımızda Tanrı bizimle olacaktır.

O razı olunca daha sorun kalır mı?

Tanrı sonsuzluğu ile içimize dolar taşar ve ikimizi tanrı ile beraber kılar. Bizde bütün yaratılmışlara aşkımızı dağıtırız. Nihayetinde Tanrı sevgi ve aşktır.

Beni kopmalar ve kırılmalar sersemletiyor  ama üzülmüyorum.

Sonumuz neticede bir olacak ve öyle de olmalı.

…