“Aşk, sarmaşık manasına gelen “ışk”
kelimesinden alınmıştır. Sarmaşık sarıldığı yeri,ağacı nasıl kaplayıp sararsa,
aşk da girdiği kalbi ve vücudu öylece sarar. Sarmaşık sarıldığı ağacı sarıp
öyle gelişir ki, neticede ağaç sararıp solmaya başlar. Kendisi geliştikçe ağaç
kurur gider. Aşk da insanda kuvvetlenip geliştikçe insanın benliği zayıflar,ruhu
gelişir. Yani aşk sevginin seveni kavrayıp bütün vücuduna yayılması, adeta onu sarmaşık
gibi kucaklamasıdır.”
(İbn Kayyım el – Cevziyye, 1993)
Yorumlar
Yorum Gönder