Buz tutmuş yüreğimi, avuçlarının içinde,
İçten ve samimiyetinle eriten,
Rüyalarımın fantastik kahramanı,
Tutsağınım artık senin, ellerindeyim.
Ansızın çıkıp geliverdin, kırdın zincirlerimi,
Nasıl yaptın? Ne yaptın? Çözemiyorum...
Elbette herşey nasip...
Mesafelerin önemi hiç bir zaman olmadı ki,
Ne acılar... hasretler... İstesekte yaşanamayanlar...
Eriyip, öğütülüyor zamanın değirmeninde,
Fırsatlar varken bile hep mesafeli, dingin...
Eşi benzeri yok, bulunmaz bu sevginin
Sığındığım o cennet yüreğin verdiği güven ve huzur varken,
İsyan etmek en büyük nankörlük,
Mabedinde sakla beni, canımdan öte sevdiğim...
Yorumlar
Yorum Gönder