bir ney

Duydum ki bensiz yaralı gibisin Ne ağlar ne gülersin bir ölü gibisin Kanadı kırılmış kuşlar gibisin Beni bırakıp gittin böyle çekersin Açınca baharın renga renk gülleri Bir başka eser rüzgar geceleri  Karanlık çöktürecek üstüne dertleri O zaman anlarsın kaybettiğin değeri An gelir göz görmez seni senden başka Gün gelir düşersin bir el uzanmaz sana Karanlığın derinliğine düşer kaybolursun Beni bırakıp gittin böyle çekersin  Ayrıldık işte ne oldu sanki Sen de mutluluğu bulamadın ki Unutma seni benim kadar Seven olmaz ki Özlemesen de özlüyorum Hiç gelmesen de bekliyorum Rüyamda seni hep görüyorum Hala seni çok seviyorum Mutlu olmak varken seninle Söyle neden gittin ellere Unutma seni benim kadar Seven olmaz ki Söz & Müzik: Atilla Alpsakarya

Derdimden anlayan yok halin nedir diyen yok  Bu böyle yaşamak mı  Sanki benim canım yok,ağlamadık günüm yok  Nasibim ağlamak mı bana gülmek yasak mı  Bu böyle yaşamak mı  Sanki benim canım yok ağlamadık günüm yok  Benim Allah'tan başka elimden tutanım yok

 Mecnun, çölde Leylâ ile buluşunca şöyle söyler...  Bundan sonra benle sen varız;                  fakat ben sen olacağım.  İki ten için bir gönül yetişir.                 O gönül de senin gönlün olacaktır.  Çünkü benim gönlüm haraptır... Senin incini kendi varlığımın  tek ipine dizeceğim.                 Böylece ikilik ortadan kalkacak.  Nizamî

Dur, biraz konuş bişey de Birini bu kadar sevmek yasaklanmalı Sen bi dur, bi sus bi duy bi dinle Birini bu kadar seven biri kaldı mı? Ben varım, kaçmam hiç, aşkın harbinden Dünya kötü bi yer olabilir dayanırım Aşktan konuşalım üzerime alınırım Sen son nefesim ol yine sana sığınırım Bir kez bana bi bak o bakışa inanırım Sensiz ben bi hiçim ve siyaha sarılırım Yalnız senin için yaşıyormuş sayılırım Bu ev senin, biz elden sayılmayalım Sen bi dur, bi sus bi duy bi dinle Birini bu kadar seven biri kaldı mı? Ben varım, kaçmam hiç, aşkın harbinden Dünya kötü bi yer olabilir dayanırım Aşktan konuşalım üzerime alınırım Sen son nefesim ol yine sana sığınırım Bir kez bana bi bak o bakışa inanırım Sensiz ben bi hiçim ve siyaha sarılırım Yalnız senin için yaşıyormuş sayılırım Bu ev senin, biz elden sayılmayalım Dur, biraz konuş bişey de Birini bu kadar sevmek yasaklanmalı

Hayatta aşılması en zor durum nedir deseler. Sevdiğin insanın derdine derman olamamayı bırak nasıl olacağını da bilememek varya... İşte çözümü en zor ve can yakıcı sorun!!! ÇARESİZLİK...

St Augustine’nin, “Ey Tanrı, sen bizi kendin için yarattın ve bizim kalplerimiz Sen’de sükûn buluncaya kadar huzursuzdurlar”   sözleriyle ifade ettiği bu mistisizm, ruhun, sükûn ve huzurunun kaynağı olan Tanrı ile arasında karşılıklı bir yoldur. İnsanın Tanrı’ya, Tanrı’nın da insana müştak olduğu bu yola dair Ebu Yezid Bistâmi ise şöyle der: “ Ben Allah’ı otuz sene aradım, O’nu arzulayan ben olduğumu sanmıştım, fakat hayır, beni arzulayan O idi. ”

İmkana mecbur, namümküne meftunum...