Kanatıyor Duygularımı

Senim’e

Hayat, bize katlanmalı değil mi… bazen karşındakiler yalnız
bırakıyor hemen seni de beni.  

Çok zor bir
durum.  Hassaslık iyi değil ama insan
istiyor…diğerinden.

Evet…  

Kibarlık diyorum, saflıkta… ama bu lafta sözde değil kalpte
olmalı  

Kesinlikle…

Birde kendin çok seviyorsun…karşındaki de seni daha çok
sevmeli bence…

Bu sürekli artış içinde olmalı…ve seni yarı yolda bırakmamalı.
Çünkü gelişme gösteren şeyler vardır.
Bunlar sabit veya kendi ayarı ile tatmin olamaz…sürekli daha fazlasını
ister.  Sevgi artış isteyendir.

Bak  bir tanem sen
olmasaydın…

Olmalısın… her zaman.

Senin varlığın olmasa hayata dayanacak çok gücüm kalmadı.

Aslında ben neyi bekliyorum ki…ki bütün duygularım ölmüş
durumda ve dünyadan zevkte almıyorum.  Öteki
dünyalar konusunda ne olacağımız kesin değil…bu dünyada çok kazancımız
karşılığı olmadı. Orada da zannetmiyorum kendi kazancımızla bir şey olacağını sanmıyorum.

İnançlı biriyim.  Kötü
olmamak için elimden geleni yaptım. Sende yapıyorsun. Ancak, boynum bükük, yine de.  Bunların bilincine ulaşan insan dünyaya
bağlanamaz ki.

Sevdam…biliyorum.

Halimizi düşünüyorum.

Biz acı çekiyoruz
aslında.  Mutluluğumuz acı olmuş. Başka
bir sonuç yok…bulamadım

Ah… ne çok yazmak isterdim…ama yazamıyorum artık

Zorlanıyorum…şansız bir kaderimize.

Sensiz ve bensiz olan biz olmaktan yoruldum. Aslında dünyamız
çok kötü değil… fakat senin yerini hiç bir şey tutmuyor.

Senin tadını alan…sensizliğe dayanamaz ki…

Gözlerim ifşa etmesin beni…içim kanıyor…dışarıya gözyaşım
olarak sızacak…kalsın. 

Kimse anlar mı ki bizi? 

Bugün içim nedense bilemiyorum…fakat
özlemin mi kanatıyor duygularımı…

Sevdam…