Fark Sensin

Sevgi açlığım…

Sen hep mutlu ol. Hayır daha fazla
iyi ve mutlu olmalısın.

İçimde bazen çok sıkıntım
oluyor…bunun nedenini bulamıyorum. Ve bir sorun olacak hissi içime dolunca perişan
oluyorum.

Sen her şeyin en güzeline o kadar
layıksın ki…nasıl ifade edilmeli bu güzellik…bulsam tarifini sana anlatmak
isterdim. Bence o güzelliğin kendisi sensin. Ve seninle doğru orantılı olmalı.
Seni anlatmaya gerek var mı ki?

Seninle olmayan hiçbir şey beni
mutlu etmiyor ki…çünkü mutlak mutluluk sensin.

Hayat bu her an mutlu olmak mümkün
mü?

Değil…biliyorum da…ne
yapacaksın?

İnsanın en huzurlu zamanı bence
uyku olmalı.  Ben bu konuda uykunun dahi engel
olduğunu düşünüyorum. Uyku sevenlerin sığınak yeri ama…ben onu da istemiyorum.
Çünkü uyanıkken her eşyada şeyde sen varsın. Uykuda rüyalarım seninle ama
hatırlayamayınca neye yarar ki…sonra rüyalarım da sende… kıskanmayın aşkımı
diyorum.

Çok tatlısın cennetim…onca
kıskananın arasında seni sevmek…iftiharım. Birde kendine kalbinde yer bulmak
mümkün oldu  ya…şükür ediyorum.

Senin sevdiğini merak edip,
kimdir diye düşünmeye başlayan insanlar vardır. O kimdir veya herkes onu bilmek
hazzına kavuşmak iştiyaklarını düşünüyorum. Ancak sırrın kendisi sensin.

İnsanlar şarkılarda benim için
söylensinler der… ben de aynısını diyorum. Ah o şarkıların dilinde benim sevdam
var.

Ah…güzelim yanına gelecek yüzüne
bakacak hiç kuvvetim yok. Yine de  senin anışınla
başlarım günüme… gecem ise inleme zamanım.

Gece gönül hastalarına inilti  arkadaşı olur. Kimse ne zarar, ziyaretçisi
iniltiler… en yakın dostlar. Benim gündüzümde geceden farkı kalmadı
ki…inliyorum.

Ellerde kalan gül demetim…kokunu
dağıtsan, bugün hava esintili, belki kokusu gelir de koklarım diyorum.

Ey saba yeli!

Neden bugün bir sükûnet var ki sende
de…yoksa  benim gibi üzüntülü müsün?

Yar yüzünü göremedin mi…yoksa
göstermedi mi?

Üzülme ben yıllardır bekliyorum.  Sen bir sabah göremedim diye hemen hayata küsüyorsun.

Ben ise umut çerağımın cılız ışığında
gözlerime,  kapanmayın, üzülmeyin, belki bugün, belki bir gün
diye gözyaşımla siliyorum, acılı gözlerimi ve kalbimi, kararmış yüzümü.

Ağlar mı insan, sevinince ağlar…
üzülür mü insan sevinince de…hep bir gözyaşı akar sebepsiz yanaklarına.

Sen olmayınca çöküyor bütün
bedenim.Şu an adını andım ya üzerimden o bitkinlik gitti. Olsun ya diyorum.

Sevdam, hayatta benim tek kendimi
bulduğum biri sensin…her şeyimle varımsın.

İnsanım sonuçta, suçlandığım olur
ve kendimden saklanıyorum da…o kadar çok isterim ki sevdiğim beni bir duysa
diye. Sever insan ancak sevilmek. O zamanlar beni bırakıyorlar, biraz çirkin
yüzlüyüm diyorum ondan mı? Ancak  sen
bırakmadın beni… sen hep tuttun ve hiç vaz geçmedin… yok…yok  dedin bırakamam seni, dedin

Eğer sende bıraksaydın  kaybolurdum, inan ki…bu sonsuz karanlıkta. Bir
de sen beni sevmekten korkmadın ötekileri hep korktular… benden neden korkarlar
ki insanlar hala bulamıyorum bu sorunun Bence cevabı yine sen olmalısın…çünkü
sen farklısın…

Farkı fark etmek gerekir. Ben
bile zor farkettiğime göre…sevgilim

…