Kutsal bahçem!
Yıllarca
özlemini çeken beni, göğsündeki çiçeğin titreyişiyle, seninle konuşmak ve
beraber olmanın vereceği sıcaklığın tatlı rehaveti ve doyumsuz iştaha ile sana
sarıldığımı düşünür
müsün? . Ben bunu hayal ettim gerçek
oldu sanki…bir müddet öylece kalıp kendimi kaybetmişim. Sonra başımı kaldırıp
yüzüne baktığım zaman, o pembemsi dudaklarının arasından mükemmel dişlerini gördüm ve onları bile
oracıkta öpücüklere boğmak istedim.
Tatlım. Seni
düşlerimde milyonlarca kez öpsemde…bu bir başka şey.
Kadim aşkım!
Sen başıma
gelen en güzel şeysin. Aslında kendimi senden de tam saklamayı başarmıştım ama
nedense açığa çıkmam gerekti. Taşan kaynak akmak için yol aramaz mı? Öylece…
Sana
yazdığım her mektubumdan sonra
ikincisini içime tekrar koyuyorum
sakinleşeyim diye…yine de yanıyorum.
İnsanı kendi
acıları öldürmez birinin yokluğudur bütün dertlerin başı. Düşünüyorum sensiz
yaşamayı düşünmek çok zor…dünya seninle gelmiş gibi hissettiğimden beri…bu acım
daha fazla.
Hayallerimin
içime bakıp yüzünü tutardım, gözlerini öperdim
saçlarına değdirirdim ellerimi. Rüyamda bile yalnız seninleyim. Senin
varlığını da yokluğunu kalbime sorma…ezelimiz bize hissettirmesede, sende, ben
yokken hayallerimiz sevişirdi. Şimdiki halimi ona göre kıyas et.
Durgun bahar
melteminin şarkısı!
Sana seni
sevdiğimi söylemeye başladığımdan beri, kokun yaşadığım yerin kokusunu
bastırıyor olmalı. Ötekilere ihtiyaç hissettirmeyecek hale getirdin beni.
Yalnızlığın en kötüsü, seni anlamayanların arasında kalmaktır ve insan
kendisini anlayan birini bulduğunda yapacağı fedakârlığı ve samimiyeti olması sevgisini
gösterir. Çok zamanlar biraz suçlu da
olsak iyi oldu, her şey.
Kendini
bulamıyorum ama hayaline aşık olmama mani olan kimseler artık yok. Fakat kimseye bunu söyleyemiyorum.
Yansıtmasam da aşk yaşanılması hem zor
acı bir duygu.. Ben bazen buna güçlü olmalıyım, dedim hep…. her şeyi saklıyordum
içimde. Kendimi günahtan da korumam gerek ama seni düşününce günahlar aklıma
gelmiyor ki?
Zamanla hayat
beni bir çok konuda pişirdi. Ama simdi daha olgun düşünüyorum. Neyi nasıl yapmam gerektiğini biliyorum. Hiç
bir sınırı zorlamıyorum kendimce daha etraflı düşünebiliyorum. Her neye karar
verdiysem şu anda olması gereken ya da olabileceklerin en iyisi…
Bencil
değilim hiçbir zamanda olmadım. Etrafımı
düşündüğüm kadar kendimi de düşünüyorum.
Çünkü senin varlığın ve seni sevmek. Bu benim kendim için yapabileceğim
en güzel şey. Kimsenin seni bilemiyor olması ve iç dünyamı da gereksiz… Rabbim
bilsin.
Kıymetine
paha biçilemez…
Belki,
önceden iç dünyamız ve acıma duygularımız bizi sürekli yanlışa sevketmiş olsa
da…aşk acımadan korunmalı. Sevgide acıma olmamalı.
Senin
varlığın bana hayatta verilmiş en büyük nimet
Bunun
kıymetini bilmeyip elimin tersiyle itmek en büyük hatam olurdu.
Yani bunu
içimde ilk başlarda hiç bir yere koyamadım, hep bir şekilde yanlış dedim durdum…ama
içimdeki savaşı, sanırım yendim. Aklım ve kalbim uzun süre bunun muhasebesini
yaptı…fakat şimdi daha dingin ruhum ve seninle huzur bulunca dolaylı olarak hayatımda düzeldi.
Kendim
içinde olan bana ait ve kimsenin erişemeyeceği tek güzel şeyim! Kimseyi kırıp
incitmeden…olabilecek en iyi hali bu sevdamın.
Herkesin bir
o kadar yükü olsa da sevenler bu dünyada biri birininkine talip olmalı
taşımalı. Yine de kimseye yük olmak istemiyorum
Hele ki sana asla…asla…
Benim
için en önemli şey konunun özünü
anlamam. Üstü kapalı olan her şey beni daha geriyor. Ve sevme şekli.
Samimiyet, verilen değer, hassasiyet…benim
için önemli.
Sevgimizden
şüphe duyabiliriz. Bence sonuçta o beni gerçekte seviyor mu dediğinde bulduğun
cevap seni ikna etmeli… o etti mi herşey bitmiştir.
Benim
cevabım…ve baştan beri farkettim…sen beni güzel sevdin…bende sevdim aynı
şekilde. Aslında insan sevgi hususunda değişme, göstermez.. neyse odur. Ancak
karşısı onu anlamayınca yıkılıyor. Kendi
açımdan bununda çözümü hep kaybederek yaşamak, sürekli vermek olunca, neyi
kaybetmeliyi mi sürekli sordum.
Sonuçta bu
tavır benim için huzur oldu. Hala hep veriyorum, bu beni rahatsız etmiyor. Ama
senin için bir şey kaybetmem gerekmedi. Çünkü sen fazlaca verdin…bana fırsat
bırakmadan.
Aşk ve umut
olmadan mutluluk olmuyor. Her şeyin sahibi olamadığımızı bilince daha iyi olur
insan. Ancak en güzel şey umut. En
kötüsü de onun kırıldığı an.
Geçmişim baş
belası çok zaman. Anılar keskin bir bıçak gibi canımı acıtabiliyor. Fakat senden
önce ve sonra beni senin kadar sevenim asla olmadığı için geçmiş kendiliğinden
silindi.
Biliyor
musun dünya da zor olan şey ayrılmak kanunu. Bu dünyada yaşamam ve yapamam
dediğin hiç bir şey kalmıyor. İllaki oluyor. Sonra birçok insan beklenti içinde
ve kendilerine göre ve yalnız yaşıyorlar.
Ben
korkularımla her şeyi çok düşündüğümden
sana açılmakta çok geç kaldım…korkuyordum, yanlış anlamalar olur diye.
Ancak pişmanım geç kaldığım için… defalarca özür dilerim. senin gönlünde yer
etmek daha önemli imiş.
Sevgilim…
Yorumlar
Yorum Gönder