Canım Gözbebeğim Benim…
Bütün gece
sana mektup yazdım. Rüyamda mı, yoksa yarı uyku ve uyanıklık arasında mı
bilemedim. Öyle güzel cümleler kurdum ki zihnimde…ben dahi hayran kaldım. Taki kalkınca bunları
yazayım dedim. Ancak uyanınca hepsi sırlandılar. Hatırlamıyorum.
Üzülmedim…biliyorum…ileride
hepsi kalbimden dile gelir. Bir benim var benden içeri değil mi?
Merakta etmemek lazım…her şeyin bir vakti var.
Duymanın da söylemenin de.
En güzeli sevgimizi, kalbimizi paylaşmak değil mi?
Benim içinde bir ayrıcalık kakül-i Leyla var…koynumda sakladığım, koklayıp öptüğüm.
Cennetim
benim!
Can vermek çok zor. Umut ederim ki, ben bu zorluktan eminim. Kendimi avuçlarında bildiğimden beri, canımı sen alacaksın.
Deme ki, bir kevkeb
gibi hep aynı sözlerdeyiz.
Niye olmasın?
Bir fidanda
güller ne kadar çoğalırsa çoğalsın, hepsi
aynı kökten…biz bizeyiz…ihtilafsız…soluk soluğa. Öyle olmalı.
Senin sevginin
yüceliğine nasıl erişirim bilemesem de…senden ölene dek kopmayacağımı biliyorum.. .
Sevmek işi aslında
çok kolay. Sevilmek ise çok zor…birde ilahiden.
Nefesim!
Her nefes
bilinçli bir çabadır. Benim nefesim sana ait olunca…ikimizin gülü…ilâhi yapının
kapısında durmalı ve anımsatmalı her
zaman gizliden gizliye öpüş hatıramızı.
Ne mükemmel bir şey.
Aşk minel
aşk ve halâtihi…
Kim ki buldu
aşkı
…o zaman bütün dünyayı nergis yerine koklar.
Gel sevdam tutunalım
hiç bırakmayacak şekilde eteklerine…sıkıca.
Yarınlar nasıl olsa bizim…
Yorumlar
Yorum Gönder