Sevgili!
Günler geçti
gitti. Sen ve ben hem uzak ve hem yakın.
Ah…ne
olacak bizim bu halimiz. İnan ki çok zor…yine de acısıyla, tatlısıyla
hayatın tüm hallerini yaşamalıyız. Bu bizim için büyük bir şans ve nimet olmalı.
Farklılık bence budur.
Sevgili!
Sanırım bizde
bir gariplik var. İkimize de tuhaf gelecek belki ama böyle düşünüyorum.
Her şeyimiz
bir gariplik arz ediyor. Düşününce…normal hayat tarzı bu
olmayabilir, ama gerçekler, böyleyken böyle.
Sonsuz değer!
Akıl,
Fikir!
Genelde
hayat felsefemiz, her şeyi dibine kadar yaşamak… sanırım bu oldu gibi…
Böyle desek
de mutluluk konusunda nefsimize uyarak
yaşamadık ve hiçbir zaman isteklerimizi abartamadık,
Etrafımızdakiler
iyide kötüde olsa duygularımızı anlamayınca
genelde bizi abartıyor gördüler…
Bazen dümdüz
insan olmak istediğimizde olmuyor değil. Kafa rahat ve pırıl pırıl…
Ancak olmaz
ki bu… bizde duyarsızlaşma, bencillik, geleceği umursamayan sadece güne bakan
olmak.
Nasıl olur
bilemeyiz ama…bir şekilde beraber bir geleceğin nasip olmasını diz dize oturup,
kucak kucak uyuyacağımız günlerin tez gelmesini, bekleyelim…
Kaderin
çizdiği aşılmazlar var…bu nasıl aşılmalı dediğimizde halihazırda bir çözüm
olmayınca…başka ne diyebiliriz ki…
Şu günlere
kadar sabırlı olduğumuzu galiba fark etmemişiz. Hayatımızda herkesin dayanır
dediğimiz şeyler oluyordu…ama sonra baktık ki, bu şeylere herkes katlanamıyormuş. Yine nedendir bilemiyoruz sabırlı olduğumuz şeyler bizi yıpratmıyor
İçimiz Yanığı hayatımız!
Kendi
kendimizi doldurduk yine. Bizden bize gelen mektuplarımızı okuyalım. Huzur bulalım.
Olur ya, içmeden sarhoş olan birileri kimler diye sorarlarsa… artık bizi söyleriz.
Biz bize….
Yorumlar
Yorum Gönder