Hiç mi yok

iç kanatan bir yara
duymaya gerek yok ve söylemeye
hangi derdin artığı
yalnız değil
ancak yükseklere çok çıkmanın bedeli
ağır ödeniyor
ulaşılmaz yerlere bakıyorsun
erişince çaresiz durgun sular gibi
aşağıya akması gerekirken
hep yukarıya bakıyor
çok şey bıraktı gerilerde
duyan ve bilenlere
yine yalnızlığında
acısını çekmekte
bu değildi ama
ey Tanrım
çok benzetmeseydin onu...sana
ağladığı duyulmadı
anlıyorum ki sen en çok ağlıyorsun
dayanılmazlığını hep görüyoruz
gel gör dedin... her şeyi bırak
yine sensiz değil ama yalnız
bunun için mi geldik bu dünyaya

gel de gör... gitte gör...
neyi...
sarılacak bir taşın mı var ısıtacak bir gövde...
soğuk ne çekilmez sancı
içe sadece karanlık havalar veriyor...
kimden kime duyulacak bu ses...
duyulmasın diyemeyiz de
çığlıkları herkes duyar...evet
sende duydun
ama yalnızlık içten çıkmıyor...
çaresiz toz olmayan bir yerden bahsettiler
toz bile olmak istenmiyorsa


sen yoksun sen yoksun
böyle mi olsun
kim istedi
o seni sen onu bildin ama
buluşamadınız


yok
çok ağır gelmiyor...
hiç...
unutulmak kolay olaydı....