Gartenlaube: Träume Sind Schäume oder stille Liebe mit Hindernissen
[Düşler Birer Gölgedir ya da Engellenen Gizli Sevda]
Gönlü cennet, aşkı vefa sevgilim!
Sevmek ve sevilmekte sen bir başkasın.
İyi ki varsın...
Nasıl can dayanır. Eğer insansa biri nasıl
incitebilir mi seni.
İnsana yük olmayan…varlığı neşe kaynağım olan.
Altınım!
O eşsiz güzelliğin karşısında en taş kalpli
zalim bile…erim erir.
Sen başlar üzerinde ol, ben toprağın olmaya
razıyım.
Sürekli sızlanan bir kalbim var diye sitem etme
Hayat beni çok yordu, sen gül suyunu dök.
Kara çalımdan belki çiçeklerle dökülüveririm.
Ah şu bağlarımı koparabilsem.
Şimdi uçmuştum pervane misali, yanmak için
yurduna.
Heyhat!
Ne
cesaretim var ne de kuvvetim.
Bir ağlamaya gücüm yeten gözlerden gayri.
Hani onlarda bir değerli olsalar, ne çok
sevinirim.
Al beni götür yanında
Vur bukağılar, kapıdaki köpeklerine at. lime lime
olsun ...
Bir ıh sesim çıkmaz…daha fazla, fazla
parçalayın derim.
Leylamın köpekleri!
Ah derim ayaklarına serilirim.
Gel ey bâdı saba
İçime
serinlik versene.
Duydum ki can pazarında bir alışveriş başlamış.
Söz...sineme sinip gönlümü çalanıma, canımı bahasız
vereceğim…
Yeter ki alsın beni.
Kalbime, dil yapma etme diyor, saçmalama,
abartıyorsun…
Nasıl derim
onsuz bir hayat…yaşayabilir miyim?
Ulu tanrım!
Yalvarıyorum, yeniden, ne zaman olur, onu da
bilmiyorum, ama…
Onu sıkıca kucaklamak, başını omuzumda bulmak,
gözlerimi kapatıp
Hayalinde kalmak arzum benim
…
Ah tanrım!
Çok değil mi bize bu cevrin bir nevi cefa gibi…
Razıyım senden. Yine de inanıyorum ki sende
derdin
Ben zalim değilim
Kurallar koydum bağlar attım.
Ne kalkar ne değişir.
Sonra neden onu sevdiğinden uzak ettim
ki...keşke böyle yapmasaydım.
Ağlamak ve üzülmek senin için geçerli değil ama
sende üzülüverirdin.
Olsun yapan sen bozanda sen olabilirsin, değil
mi?
…
Sevgilim…suçlu kim?
Sevdim diye, ben mi sen mi
Söylesinler hangi diyarda bu işin çözümü var.
Ben oraya gideyim…ya sürsün beni.
Neyim ki ben?
Kimim, bütün bu olanları ben mi istedim.
Sende istemediysen.
Ey Ulu bilge…her şeyin sustuğu yerde
Ses çıkarana yazılan günah ve darağacı mı?
Hallaç da bir şey söylemiyor, ölmeye örnek
olmuşken
Bana sus dedi belki..belki bir gün
Çaresizim.
Karam benim.
Bu işin evveli kara sonu kara... kaderim ise
kapkara olmuş.
Bize aydınlık yazılmamış…ölmenin de çare
olmadığı andayım…
Sana söz söylemekten utanç duyuyorum
Ey ölüm seni sevmeye mecburum
Arkamdan neden öldü diye suçlayacaklar olmasa
Vakitsiz ölümü bile bana yük ettin sevgilim
En sevgili sevgilim, bir tanem!
Öyle yorgunum ki!
İçimde herşey derin bir uykuya dalmış yalnızca
sen kaldın.
Sana ulaşmak için kanat çırpıyorum.
Gözlerim yaşla dolu…neden olmaksızın ağlıyorum
Sınırlar beni çok yıpratıyor.
Öyle ki küçük bir hatalı hareketim, kalbimi
paramparça ediyor…şaşkına dönüyorum.
Bazan da her şeyi unutmak, kollarına atılmak,
hıçkıra hıçkıra ağlamak istiyorum.
Ama karabasanlar hafakanlar ve düşünceler sinsi
sinsi geri geliyor,
Tüketiyor beni.
Ey sevgilim!
Şu an yanına geldim say, karşıla hayaletimi.
Yatağında, o uykulu, sarışın karmakarışık
saçlarınla, sar sarmala, düşlerine beni de kat.
Altın kalbim, seni iflah olmaz sevgiyle
kucaklarım, doya doya öperim.
...
...
Yorumlar
Yorum Gönder