bir ney

güzelliğinle âleme sığmazken nasıl kucak açarım bu hâlimle sana ben. ben senden yüz dönmem… mümkün mü olmaz ki… senden gelene katlanmak iyi aslında senden de değil kaderden ben yüz çevirmem, sana kavuşamasam da katlanmak en iyisi ben kalemde ve kelâm gizlenmek istiyorum okuyunca dudağına yazınca harflerle kavuşmuşum sana...diyorum. ağladım...umarım kabul edersen göz yaşımın su damlasını inci yap … kutuna sakla belki lens yerine takarsın olur mu olmaz mı bilmem ama yine diyorum ya ölmek en benim için tek çare kelimeler sustu deme içim hiç susmaz sana

ben kimin gölgesi olduğumu bir bilsen, fark etmez, şimdi yaşasam veya ölsem bu ciğer yakan düşüncem bende yıllardır uyku bırakmadı sen ise kimin kucağına düştün, şu an kiminle rüyâ ve hayaldesin ben sözden herşeyden gizlenmek hem ona hem sana kavuşmak istiyorum âb-ı hayât karanlık ormanlarda bulunurmuş senin gözyaşlarını içince bende olan oldu âb-ı hayat nedir ki git… beni bırak… deme gözümü ve gönlümü neyle meşgul ederim hep seni arar, hep seni isterken bir katreyi kıskandım göğsünde akan ter gibi akmak istemem mi her şey bitmiş deyip canımı alıyorsun kabul tamam…damgalanmış kaderimi hayber kaleme kim götürsün… düşündükçe ağrıyor yanım yörem sevgi dolu başıma ağrı düştü… aceb kim derman bulur… sende yok diyorsun benim isteksizliğim, senin muradın olsun anladım bundan sonra hiçbirşey istemem bilirim günah bile işlemeyi değil sen her şeye değersin beni sen yarattın ve resminine benzettin kendine bile değilken şaşırıyorum nazımı, içimdeki bu arzularımı neresine sakladın birer birer çık...

ah seni gönlüm arzu ediyor yana yana başıma taş mı düşmüş olmayacak olması bir yana yetmez mi derdim çektiğim hasretim sana alsan götürsen beni gizli dünyana götürmemeyi nasıl istersin kucaklasan beni kollarınla gönlüm gönlüne vurgun ya mecalim hapsolmuş maalesef geçmiş yıllara gel gönlümün sultanı al beni bu can feda sana kalsaydın diyecektim nefsime soluğuma bulabilir miyim senin gibi bir daha neredesin nasılsın gelir misin sorsana sualsiz veririm canım sana aşkın kör olmuş yollarında değil yürümek koşardım susana ne çarem ayaklarım yanıyorsa kül olsun bedenim savrulsun bari kollarına olmaz olmaz dediler ama kurtuluşum tek ölmekten mi yana bitsin istedim…ağlamakta sızlamakta bitik içim haberin olsun ama… ne olursun deme yapma gülümse şimdi benim için bahtına çok zor oluyor biliyorum sana benim yanımda kalan bir sevda sen oldun inan bana… bu kadar düşeceğimi beklemezdim bu duruma ne diyebilirim belki ilk ve son söz sana seni seviyorum tek bildiğim şarkıma sen sabırlısın kızma sa...

Gözümü ve gönlümü neyle meşgul edeyim, Gönlüm hep seni ister, gözüm hep seni arar. … Aşkımın kuyu başında ölürsen eğer, Kan bahan benim; ne versen değer. … Hakka yemîn olsun ki, şarabın lezzetini, Ağzına almadıkça, bir  tanem tadamazsın. … Perdenin arkasında nice seâdetler var, Dikkat et de bak, kimin kalbine akıtırlar. .. Bizim aşkımız uğruna öldürülürsen eğer, Diyetin ben olduğumdan cihanı versen değer. … Kuldan yüz karalığı gitmez iki âlemde, Allah bilir bu sıfat hep kalır kendisinde. Kaynak:Mektûbât-ı Ma’sumiyye, trc: Süleyman Kuku, 2017, İstanbul

Aşıkın kalbi ateşi andırır, Üzerim su döksen ses çıkarır. Zavallı âşıkda, ne serzenişe takat, ne yardıma kuvvet, ne hakarete tahammül ve ne de sevgiye dayanacak güç vardır. Mısra’: Kavuşmak ayrılıktan daha zor. Hadîs-i şerifte geldi ki: "Hak teâlânın perdesi nurdur. Eğer bu perde kaldırılırsa, Allahu teâlânın nurları ulaştığı gözleri yakardı." Şu beyitteki ma'nâ sanki buna işârettir: Tutalım gamhânemize geliyor naz ile yar, Ama ona bakacak kuvvet hangi gözde var.

Hayırlı günler bir tanem…bugün erken kalktım, sana yazmak istedim. Seni çok seviyorum ve içten içe öpüyorum… … Sonsuz aşka ulaşmak için yegane çare nedir biliyor musun? Kalbinde bir sevgi barındırmak, ikincisi ve benzeri olmayan. Bu sevginin çeşidinin ne olup olmaması önemli değil. Şimdi düşünmeni istiyorum, sevgi sayısı çok başaramam dersen, ilk sıraya hangisini koyduğunu kendince tespit et. Bu gece sabaha kadar elim idi elin…sıkıca tuttum…öyleki uyandıkca baktım ki kendi elimmiş, ama ben senin elini tutuyordum. Bundan şunu anladım…kendimi aşmışım bedenim bile senin olmuş. Sevene başka çare var mı? Sonuçta bizler hayat yollarındaki duraklar gibiyiz. Durmamız mecburi yerler var. Sevdiklerini terk et demiyorum. Kalbini o hale getir ki asıl sevgin dışında nokta kadar başka bağ olmasın. Ben kendimi yokladım…sorumluluklarımı kalbime hiç sokmamışım. Sadece sevgili olmalı…bir ayet var…cümle şuna yakın… “sen karışma…sorumlu değilsin…sadece bana namaz kıl…beni düşün” Ben geced...

Sevdam Bugün bahçemde hasretinle dolanırken yine hayalin geldi. Bir öptü, bir öptü ki beni hayal edemezdim. Şimdi aklım uçtu, kendim yerimdeyim de…o aklım, kalbim şimdi nerelerde? Söyler misin bana etrafında nasıl dönüp dolaşayım? Tanrımın sığdığı ev senin değil mi? Ah bir tanem! Dünyama bastığın ayağını bile doymamış açlar gibi öperim. Bu öpüşmeler hatırası değil mi beni ebedîliğe erdiren. Bakıyorum da bahçemdeki çiçeklerin hepsi senin kendilerini öpmen için, ne çeşit ender kokular bulup bezenmişler. Ağızları olsa seni de bülbül gibi anacaklar. Aşkım! Bende neyi benim olarak bıraktın ki, sevdana düştüm düşeli, diyorum kendime onun öptüğün kimsede karar kalır mı? Şimdi seni öpemez bile olsam, hayalimden ayaklarına sarılayım, çünkü sen benim başımın tacısın. Ellerini de bir öpebilseydim şimdi…bir his düştü de içime. Beni bırak okyanuslar bile en yüce dalgaları ile seni öpmeye heveslense ve yüceliğine ermek dileseler, nereye kadar ulaşabilirler ki? Biliyorum ki, yerde...

Hayırlı Günler Sevdam! Sonsuzlukla sözlerime başlıyorum. Seni özlerdim, ama bu seferki yaşadığım hal bir başka. Sabahım akşamım, günüm gecem, hayatım. Sen, günümde güneş, gecemde ay, ömrümde tanrı gibi. Varlığımın en paha biçilmez hazinesi…şükürler olsun ki seninleyim. Ne güzel bir şey, bir kalbin peşinde olmak. Ve o kalbin sahibinin de sen olman var ya, Canımsın. Seni çok seviyorum ve beni de senden dolayı Rabbimde çok seviyor kesin. Evet seviyor olmalı, yoksa seni bana vermezdi. Çünkü eşsizsin. Biliyor musun, ben üzülmekten başka bir şey başaramazdım. Ama pembe rüyam şimdi seninle o kadar çok gülümsüyorum ki…aklıma gelen cümlelerini hatırladıkça, gün içinde, kendimi gülümserken buluyorum.. Bir tanem, sana ruh ikizim demek yanlış olur,. Biz tek ruhtan yaratılmışız…doğrusu da bu olmalı. Ne kadar şanslıyım. Sevincimi kelimelere dökemiyorum…bunu yaşamayan bilemez. İnan ki, bazen insanlara acıyorum bu hali hiç yaşayamacaklar. Çünkü onlar için sen yoksun, eşsizsin ve bir de se...

Sevgili Efendim Güzel mektubunu uykulu gözlerimle açtım… Bir tanemsin, aşkım, içimin balı, dilimin tadı…sevdam, bende senin için huzurlu günler dilerim. Sen varsın ya benim içinde huzur olacağını biliyorum. Gül pembem, dün içime bir sıkıntı yığılmıştı ve hiç dağılmadı. Sonra senin de huzursuz bir olayla karşılaştığından bahsedince nedenini anladım. Kalpten kalbe yol gider…kalplerimiz iki parça...birazı sende diğeri ise bende…sonra sabah neden bu sıkıntı olmuştur ki dedim. Sonra masum mektuplar diye okuduğum bir kitaba baktım, öylesine bir sayfa açtım ikimiz için…peygamberimiz buyurmuş ki “Birinizin ayakkabısının bağı bile kopsa "înnâ lillâhi ve innâ ileyhi râciûn (Biz Allah'ın kullarıyız, yine O'na döneceğiz)" desin. Çünkü bu da bir musibettir.” (Camiussağir - 503) Ben sana dua ediyorum …sende benim için. ediyorsun Daha kötüsünden korumuş Rabbim dedim, olana. Sen üzülme, baksana, beklemeye takat getiremediğimiz yabancı diyarlardan geldik. Seninle orada bu...

maziye bak ve acıma yangınları sönmüş sanma alevleri bitmez tükenmez yazıda gün diye bir isim vermiştim bir yarıma bilir halimi anlarda nedendir bilmedi ama hesap soramadım dahi ona çektim gittim ve leylama neredeydin geç kaldın…kızamadım da ona günleri sevmiyorum birde  uzunsa kış benim için olsun…uzun geceleri var ya katlanırım hayaline mecburen acılarına ne zaman bir kar yağsa içimde kör alevim dönmüştür kora seni anarım acıma ardı ardına şimdi ise maziyi söyleme yük veriyorsun bana en yakınımdan en uzağa ben hep vurgunlarda sevdam bitmez…acıma acıma ben yanarım yine de sen yanma yine duman ederim kendimi akşama sensiz sabahlar ve yine sensiz uykulara kahırlarıma yıllarıma ne diyeyim…sensiz kalan bu yalnızlığıma en yakınımsın ve çok uzakta bugün farkettim kıvrılmış bedenin ceylan gözlerin…ağlaya ağlaya ıslatmış kalp izi gibi yapışmış yastığına gözlerim terlemiş demişsin soranlara neydi günahımız bir anlatsana hangisiyim bu çelik çomak oy...

Ben sevdiğimi düşündüğüm birinin öpülmedik yerini bırakmam. Ama ben senin kalbi öpmek istiyorum. Göğsünün sakladığı yüreğinin içinde sevginin saklandığı yeri…öpmek. Hani nasıl bir yerdir ki beni titreten aklımı alıp başka diyarlara götüren … öylece bir yer varsa neden ben öpmeyeyim ki? Şimdi seni düşünüyorum ve o halde nasıl öpebilirim dedim. Mümkün mü? Bir çare var mı? Duydum ki sevenler çaresizlikten ölür ve toz toprak olurmuş. Sonrada bir güzel çiçeğin kokusunda, bir güzel yemişte meyvada öz olur sevgilinin kanına karışırlarmış. Ama ben çok katı biriyim taş kalpli. Taş toprak olmaz ki…olması için yanması lazım, yanardağlar içinde eriyip lav küllerine karışması, sonrada bir bitki tarafından yıllarca özümsenirde bir şekle girerdi. Ama ben yıllardır düştüğüm yanardağın içindeyim, hala sakin ve patlamadan kalıp duruyorum…İçi fokur fokur ama bir türlü patlamıyor bu dağım. Diyorum bir patlasan olmaz mı bir dağılsan olmaz mı…sende hiç gerçekten bir acıma yok mu? Dağ dedi ki, sevdiği...

Sevgilim Kalbim, özledim seni…sana bir şey diyeyim mi? Seninle olan bu birlikteliğimiz ilk başlarda sanki bir vefa borcu gibi idi... Fakat şimdi görüyorum da sana ben aşık oldum gerçekten. Yıllarca aradığım ne varsa ve  her konuda… Hepsi sende var...bunu gördüm, bildim ve anladım. Şu da mı  dediğim hiçbir şey kalmadı... En güzel olan ise sen benimle her şeyini paylaşabiliyorsun, düşünceni, zamanını, aşkını, gönlünü ileriye doğru sayabildiğin kadar... Sen…beşer değilsin. Gerçeksin. Ben ise mükemmeliği başaramadığımı biliyorum... Ama herşey sende var... İlk zamanda oluşan  sevgim ve benim ruhsal yapım gereği sana olan meylim ile yardım etme hususlarım artık bitti sana şimdi aşık oldum inan…bunu söylemeliyim. Daha önce değil mi idin deme Aşk belki bir olgunluklar ile gelişir ama şimdiki olan halimde  akıl ve  düşünce vasıflarını aştı… sırf seni sen olarak sendeki varlık ile seviyorum... Çok değişik bir şey... Beni benden alan bu sevgini kendime bile ölçü ile anlata...

Ben seninle çay içmek istiyorum. Seni duymak, seni görmek, seni bilmek, seni yanımda hissetmek istiyorum. Sana şiir okumak istiyorum. Yazmaktan bıktım, usandım. Ben artık yazıları sana söylemek istiyorum. Küçük bir evde, büyük hayaller kurmak istiyorum. Sobanın yanında, seninle birlikte, üşüyen ellerimi çayın sıcaklığına bırakmak istiyorum. Ben aslında sevmek değil, seninle yaşlanmak istiyorum. Özdemir Asaf Bende ilaveten kucağında son nefesimi vermek istiyorum…

Sevgili Nar çiçeğim... Yar çiçeğim Seni çok özledim…. Farkındaysan bu sıra hiç yazışmadık. Sen rüyalarını dahi paylaşmadın. Yoksa rüya görecek kadar huzurlu bir uykuya muhtaç mı oldun? Belki de çok meşguliyetin vardır. Hayırlısı. Benim için sorun etme, yerim yurdum senin hayalindir.  Yine de beni bir an bile sensiz bırakma olur mu? Seni çok düşündüm…gözlerimi nemlendiren o tatlı kalbin var ya…  o, hep benimle olsun…tamam mı? Sonsuza kadar. Her zaman ki duam bu...”kaybetme beni, yoksa nasıl bulurum seni.” İnan ki…sevgimi sana açmakla seni yüceltmiyorum. Ben sana yükseliyorum. Yerlerde sürüyorum sanki, sensiz . Çünkü sen benim cennetimsin… ötekiler hep  ateş oldu. Onlarla yanmaktan başka kârım olmadığı gibi kalan külümü de dağıttılar. Sen ise azıcık kalmış tozuma bengisu olup beni yeniden inşa ettin. Küçücük bir kalp kadarda olsa göğsüne al, kolyene bir yarım olayım. Bilir misin…senin kalbimde yerin tahmininden daha çok fazla… bendeki değerine paha biçemem. ...